ਮਨੁੱਖ ਹੀ ਇਕੋ ਇਕ ਅਜਿਹਾ ਜੀਵ ਹੈ ਕਿ ਖਪਤ ਵੱਧ ਕਰਦਾ ਹੈ ਉਤਪਾਦਨ ਘੱਟ।
ਗਲਤੀਆ ਨੂੰ ਸੁਧਾਰਕੇ ਬਦਲਣ ਦਾ ਸੰਕਲਪ ਲੈਣ ਦਾ ਹੌਸਲਾ ਘੱਟ ਲੋਕਾਂ ਵਿਚ ਹੁੰਦਾ ਹੈ।
ਜਿਹੜੇ ਸਦਾਚਾਰਕ ਨਿਯਮ ਮਨੁੱਖ ਦੇ ਕੁਦਰਤੀ ਸੁਭਾਅ ਨੂੰ ਅਸਲ ਕਰਕੇ ਬਣਾਏ ਹਨ, ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੀ ਅਸੀਂ ਵਾਰ-ਵਾਰ ਉਲੰਘਣਾ ਕਰਦੇ ਹਾਂ।
ਸਾਡੇ ਇਤਿਹਾਸ ਦਾ ਵੱਡਾ ਹਿੱਸਾ ਮਨੁੱਖੀ ਹੱਕਾਂ ਨੂੰ ਹਾਸਲ ਕਰਨ ਜਦੋ ਜਹਿਦ ਹੀ ਹੈ।
ਇਹ ਜਦੋ ਜਹਿਦ ਲਗਾਤਾਰ ਜਾਰੀ ਰਹਿ ਚਾਹੀਦੀ ਹੈ।
ਲੋਕਤੰਤਰ ਦੀ ਪਛਾਣ ਜਾਇਦਾਦਾਂ ਅਤੇ ਦਬਦਬੇ ਵਾਲਿਆਂ ਨੂੰ ਨਹੀਂ ਸਗੋਂ ਸਾਧਨਹੀਣ ਵਿਅਕਤੀ ਨੂੰ ਹਕੂਮਤ ਦੇਣ ਵਿੱਚ ਹੈ।
ਜੰਗ ਵੇਲੇ ਸਾਰੇ ਕਾਨੂੰਨ ਖਾਮੋਸ਼ ਹੋ ਜਾਂਦੇ ਹਨ।
ਇਸ ਸੰਸਾਰ ਵਿਚ ਸਭ ਤੋਂ ਵੱਡੀ ਵਸਤੁ ਇਹ ਨਹੀਂ ਕਿ ਕਿੱਥੇ ਅਸੀਂ ਹਾਂ ਸਗੋਂ ਇਹ ਹੈ ਕਿ ਅਸੀਂ ਕਿਸ ਪਾਸੇ ਚੱਲ ਰਹੇ ਹਾਂ।
ਪੁਣ ਕੇ ਪਾਣੀ ਪੀਣ ਵਾਲੇ ਲੋਕ ਗਰੀਬਾਂ ਦਾ ਖੂਨ ਅਣਪੁਣਿਆ ਹੀ ਪੀ ਜਾਂਦੇ ਹਨ।
ਮਾਨਸਿਕ ਸਿਹਤ ਲਈ ਰੱਜ ਕੇ ਸੌਣਾ ਬਹੁਤ ਜ਼ਿਆਦਾ ਹਿਤਕਾਰੀ ਹੈ।
ਮਨੁੱਖਤਾ ਦਾ ਅਸਲੀ ਰੂਪ ਸ਼ਾਂਤਮਈ ਹਿਰਦੇ ਵਿਚ ਹੈ, ਅਸ਼ਾਂਤ ਮਨ ਵਿੱਚ ਨਹੀਂ।
ਗਲਤੀ ਨੂੰ ਲੁਕਾਓ ਨਾ, ਨਹੀਂ ਨਾ ਉਹ ਜੁਰਮ ਬਣ ਜਾਏਗੀ।
ਮਨੁੱਖੀ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਏਡੀ ਸਸਤੀ ਚੀਜ਼ ਨਹੀਂ ਕਿ ਜਿਸ ਨੂੰ ਜ਼ਰਾ ਜਿੰਨੀ
ਕਿਸੇ ਵੱਲੋਂ ਕੀਤੀ ਗਈ ਜ਼ਿਆਦਤੀ ਦੇ ਬਦਲੇ ਖ਼ਤਮ ਕਰ ਦਿਤਾ ਜਾਵੇ,
ਵਿਸ਼ਵਾਸ਼ ਉਤੇ ਨਿਰਭਰ ਕਰਦਾ ਹੈ।