ਕੁਝ ਪਲਾਂ ‘ਚ ਜੀਅ ਲੈਂਦਾ ਮੈਂ ਵੀ ਕਈ ਸਦੀਆਂ

ਤੇਰੇ ਤੋਂ ਜੁਦਾ ਹੋਣ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ ਐਨਾ ਕੁ ਅਹਿਮ ਸੀ ਸਾਥ ਤੇਰਾ ਮੇਰੇ ਲਈ

ਧੰਨਵਾਦ ਤੇਰਾ ਓ ਸੱਜਣਾਂ ਮਾਰ ਗਿਆ ਪਰ ਜੀਣਾ ਦੱਸ ਗਿਆ

ਇਹ ਤਾਂ ਕੰਮ ਸੀ ‘ਸੱਪਾਂ ਦਾ ਤੂੰ ਬੰਦਾ ਹੋ ਕੇ ਡੱਸ ਗਿਆ

ਸੱਚੇ ਰੱਬ ਤੋਂ ਡਰਿਆ ਕਰ ਸੱਜਣਾ ਕਿਉਂਕਿ ਉਹ ਸੱਟ ਵੀ ਓਦੋਂ ਮਾਰਦਾ

ਜਦੋਂ ਦਵਾਈ ਲੈਣ ਲਈ ਪੈਸੇ ਵੀ ਨਹੀਂ ਹੁੰਦੇ

ਮੇਰੀ ਤੇ ਚੰਦਰਮਾ ਦੀ ਕਿਸਮਤ ਇੱਕੋ ਜਿਹੀ ਹੈ

ਉਹ ਰੋਸ਼ਨੀ ਲਈ ਤਰਸਦਾ ਹੈ ਤੇ ਮੈਂ ਤੇਰੇ ਲਈ

ਤੇਰੀ ਜੁਦਾਈ ਦੇ ਗਮ ਨੂੰ ਮੈਂ ਚੁੱਪ-ਚਾਪ ਸਹਿ ਗਿਆ

ਤੇਰੇ ਬਿਨ ਯਾਰਾ ਮੈਂ ਅਧੂਰਾ ਰਹਿ ਗਿਆ

ਕਿੰਨਾਂ ਔਖਾ ਹੁੰਦਾ ਏ ਪੱਤਿਆਂ ਲਈ ਟਹਿਣੀਆਂ ਨੂੰ ਛੱਡਣਾ

ਇਹ ਜਾਣਦੇ ਹੋਏ ਵੀ ਕਿ ਅਸੀਂ ਇਹਨਾਂ ਬਿਨ ਸੁੱਕ ਜਾਵਾਂਗੇ

ਅੱਜ ਤਾਈਂ ਦਿਲ ਨੂੰ ਸਮਝ ਪਈ ਨਾ ਇਹ ਮਜ਼ਬੂਰੀ ਜਾਂ ਕੋਈ ਧੋਖਾ ਏ

ਮੈਨੂੰ ਜੱਗ ਭੁਲਾਉਣਾ ਸੌਖਾ ਲੱਗੇ ਪਰ ਇੱਕ ਸਖਸ਼ ਭੁਲਾਉਣਾ ਔਖਾ ਏ

ਕੁੱਝ ਸਵਾਲ ਜਿੰਦਗੀ ਦੇ ਅਜਿਹੇ ਹੁੰਦੇ ਹਨ

ਜਿੰਨਾ ਦਾ ਜਵਾਬ ਬੰਦਾ ਨਹੀਂ ਵਕਤ ਦਿੰਦਾ

ਗਲਤੀਆਂ ਨੂੰ ਮੁਆਫ਼ ਕਰਨਾ ਸਿਖ ਸੱਜਣਾ

ਗੁੱਸੇ ਹੋਕੇ ਜਗ ਵਿਚ ਲੱਖਾਂ ਤੁਰੇ ਫਿਰਦੇ ਨੇ

ਦਰਦ ਜੁਦਾਈ ਦਾ ਮੈਥੋਂ ਸਹਿ ਨੀ ਹੋਣਾ ਪਿਆਰ ਦਾ ਬੋਲ ਵੀ ਮੂੰਹੋ ਕਹਿ ਨੀ ਹੋਣਾ

ਇਸ ਰਾਹੀ ਨੂੰ ਤੂੰ ਹਮਸਫ਼ਰ ਬਣਾ ਨੀ ਸਕਦੀ ਪਰ ਤੇਰੀਆਂ ਯਾਦਾਂ ਵਿੱਚ ਵੀ ਰਹਿ ਨੀ ਹੋਣਾ

ਜੁਦਾਈ ਮੌਤ ਹੁੰਦੀ ਐ ਦੋਸਤਾ

ਜੇ ਵਕ਼ਤ ਮਿਲੇ ਤਾਂ ਟਾਹਣਿਓ ਟੁੱਟੇ ਪੱਤਿਆਂ ਨੂੰ ਦੇਖੀਂ

ਓਹਦੇ ਜੁਦਾ ਹੋਣ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਮੈ ਪਹਿਲਾਂ ਵਰਗਾ ਨਹੀਂ ਰਿਹਾ

ਓਹਨੂੰ ਵੀ ਕਿਸੇ ਨੇਂ ਨਹੀਂ ਪਛਾਣਿਆ ਮੇਰੇ ਤੋਂ ਬਾਦ

ਸਹਿ ਨੀ ਹੁੰਦੀਆਂ ਜੁਦਾਈਆਂ ਸੱਜਣਾ ਦੀਆਂ

ਪਛਤਾਉਨੇ ਆਂ ਹੁਣ ਮੁੱਹਬਤਾਂ ਪਾ ਕੇ

ਲਾਰੇ ਲਾਕੇ ਵਾਪਸ ਆਉਣ ਦੇ

ਕੁਝ ਲੋਕ ਜੁਦਾ ਹੋ ਜਾਂਦੇ ਨੇ ਕਿਸੇ ਨੂੰ ਜ਼ਿੰਦਾ ਮਾਰ ਕੇ

ਬੇਤਾਬ ਮੈਂ ਹੀ ਨਹੀਂ ਦਰਦ-ਏ-ਜੁਦਾਈ ਕੀ ਕਸਮ

ਰੋਤੇ ਤੁਮ ਭੀ ਹੋਗੇ ਕਰਵਟ ਬਦਲ ਬਦਲ ਕਰ

ਮੈਨੂੰ ਮਹਿਸੂਸ ਹੋਇਆ ਦਰਦ-ਏ-ਜੁਦਾਈ ਦਾ ਓਦੋਂ

ਇੱਕ ਫੁੱਲ ਜਦੋਂ ਟਹਿਣੀ ਤੋਂ ਟੁੱਟਦੇ ਦੇਖਿਆ ਮੈਂ

ਜੁਦਾ ਹੋਕੇ ਵੀ ਜੀ ਰਹੇਂ ਆ ਇੱਕ ਮੁੱਦਤ ਤੋਂ

ਕਦੇ ਦੋਨੋਂ ਹੀ ਕਹਿੰਦੇ ਹੁੰਦੇ ਸੀ ਜੁਦਾਈ ਮਾਰ ਛੱਡੂਗੀ

ਉਸਕੀ ਜੁਦਾਈ ਕੋ ਲਫਜੋਂ ਮੇਂ ਕੈਸੇ ਬਆਂ ਕਰੇਂ

ਵੋ ਰਹਤੀ ਹੈ ਦਿਲ ਮੇਂ,ਧੜਕਤੀ ਹੈ ਦਰਦ ਮੇਂ,ਔਰ ਬਹਤੀ ਹੈ ਅਸ਼ਕੋਂ ਮੇਂ

ਇਤਨਾ ਬੇਤਾਬ ਨਾਂ ਹੋ ਮੁਝਸੇ ਬਿਛੜਨੇ ਕੇ ਲੀਏ

ਤੁਝੇ ਆਂਖੋਂ ਸੇ ਨਹੀਂ ਮੇਰੇ ਦਿਲ ਸੇ ਜੁਦਾ ਹੋਨਾ ਹੈ

ਬੇਵਫ਼ਾ ਵਕ਼ਤ ਸੀ? ਤੂੰ ਸੀ? ਜਾਂ ਮੁਕੱਦਰ ਸੀ ਮੇਰਾ?

ਗੱਲ ਇੰਨੀ ਹੀ ਹੈ ਕਿ ਅੰਜ਼ਾਮ ਜੁਦਾਈ ਨਿਕਲਿਆ