ਮੇਰੀ ਕੋਮਲ ਜਿਹੀ ਵੀਣੀ ਨੂੰ ਵੰਗਾਂ ਲਾਲ ਦੇਂਦਾ ਹੈ
ਕਰੇ ਨੱਚਣ ਨੂੰ ਜੀਅ ਮੇਰਾ ਜਦੋਂ ਉਹ ਤਾਲ ਦੇਂਦਾ ਹੈ
ਚੰਨ ਸਿਤਾਰਾ ਦੀਵਾ ਜੁਗਨੂੰ ਕਿਰਨ ਜਿਹਾ ਉਪਨਾਮ ਨ ਦੇ
ਪੈੜ ਮੇਰੀ ਨੂੰ ਪੈੜ ਰਹਿਣ ਦੇ ਇਸ ਨੂੰ ਕੋਈ ਨਾਮ ਨ ਦੇ
ਕਿਸੇ ਦੀ ਸਲਾਹ ਨਾਲ ਰਸਤੇ ਜਰੂਰ ਮਿਲਦੇ ਨੇ |
ਪਰ ਮੰਜਿਲ ਆਪਣੀ ਮਿਹਨਤ ਅਤੇ ਹੌਸਲੇ
ਨਾਲ ਹੀ ਪ੍ਰਾਪਤ ਕਰਨੀ ਪੈਂਦੀ ਹੈ ਜੀ ।
ਜਿੰਦਗੀ ਸਾਨੂੰ ਵਕਤ ਦਿੰਦੀ ਹੈ,
ਉਸ ਨੂੰ ਵਰਤਣਾ ਕਿਵੇਂ ਹੈ
ਇਹ ਸਾਡੀ ਜਿੰਮੇਵਾਰੀ ਹੈ।
ਮੈ ਜੇ ਦਸਿਆ ਆਪਣੇ ਬਾਰੇ, ਤੈਥੋਂ ਸੁਣੀ ਜਾਣੀ ਨਹੀਂ,
ਮੇਰੀ ਜਿੰਦਗੀ ਇੱਕ ਹਾਦਸਾ, ਕੋਈ ਕਹਾਣੀ ਨਹੀਂ
ਬੇਸ਼ੱਕ ਖੇਤਾਂ ਵਿੱਚ ਬੀਜਿਆ ਹਰ ਬੀਜ ਨਾ ਉੱਗੇ ਪਰ ਬੀਜਿਆ ਹੋਇਆ
ਕੋਈ ਵੀ ਚੰਗਾ ਕਰਮ ਕਦੇ ਵਿਅਰਥ ਨਹੀਂ ਜਾਂਦਾ
ਇੱਕ ਤੇਰੀ ਯਾਦ ਸਹਾਰੇ ਕੱਟ ਰਹੇ,ਹੁਣ ਜਿਉਣ ਦਾ ਮਕਸਦ ਕੁਝ ਖਾਸ ਨੀ,
ਆ ਸਾਲ ਤਾਂ ਲੰਘ ਹੀ ਚੱਲਾ, ਪਰ ਅਗਲੇ ਦੀ ਕੋਈ ਆਸ ਨੀ
ਆਪਣੀ ਜੇ ਪਹਿਚਾਣ ਕਰਾਉਣੀ ਦੁਨੀਆ ਨੂੰ,
ਉੱਡ ਜਰਾ ਜਿਆ ਵੱਖਰਾ ਹੋ ਕੇ ਡਾਰਾਂ ਤੋਂ।
ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਨੂੰ ਖੂਬਸੂਰਤ ਬਣਾਉਣ ਲਈ ਸਮੇਂ ਦੀ
ਕੈਨਵਸ ‘ਤੇ ਮਿਹਨਤ ਦੇ ਰੰਗ ਭਰਨੇ ਪੈਂਦੇ ਨੇ…
ਜੇ ਤੈਨੂੰ ਮੇਰੇ ਨਾਲ ਪਿਆਰ ਹੁੰਦਾ ਨਾ
ਤਾਂ ਕਦੇ ਕਿਸੇ ਹੋਰ ਨਾਲ ਨਾ ਹੁੰਦਾ
ਤਰਸ ਰਹੇ ਘਰ ਬਣਨ ਨੂੰ ਕਿਲ੍ਹਿਆਂ ਜਿਹੇ ਮਕਾਨ
ਚਿੜੀਆਂ ਦਾ ਘਰ ਬਣ ਗਿਆ ਇਕੋ ਰੌਸ਼ਨਦਾਨ
ਦੂਜੇ ਸਾਰੇ ਗਲਤ ਮੈ ਹੀ ਸਹੀ ਹਾ
ਦੂਜੇ ਸਾਰੇ ਮਾੜੇ ਮੈ ਹੀ ਚੰਗਾ ਹਾ
ਕਦੇ ਅੱਖਾ ਤੋ ਘਮੰਡ ਦੀ ਪੱਟੀ ਖੋਲ ਕੇ ਦੇਖੋ
ਕਦੇ ਦਿਲ ਚ ਭਰਿਆ ਜ਼ਹਿਰ ਬਹਾਰ ਕੱਢਕੇ ਦੇਖੋ .
ਸ਼ਾਇਦ ਸਭ ਤੋ ਬੁਰੇ ਆਪਾ ਖੁਦ ਹੀ ਹੋਈਏ
ਖੁਸ਼ੀ ਇਕ ਅਹਿਸਾਸ ਹੈ,
ਇਹ ਲੱਭਿਆ ਨਹੀਂ
ਖੁਭਿਆਂ ਮਿਲਦੀ ਹੈ।