ਉਹ ਤਾ ਉਪਰੋਂ ਉਪਰੋਂ ਕਰਦੇ ਰਹੇ
ਅਸੀਂ ਐਵੇ ਓਹਦੇ ਤੇ ਮਰਦੇ ਰਹੇ
ਇੱਕ ਈਰਖਾ ਰੱਖ ਕੇ ਮਨ ਦੇ ਅੰਦਰ
ਸਾਡੀ ਹਾਂ ਦੇ ਵਿੱਚ ਹਾਂ ਭਰਦੇ ਰਹੇ
ਆਇਆ ਨੀ ਇਕ ਸੱਜਣ ਪਿਆਰਾ,
ਤਨ ਮਨ ਸਾਡਾ ਰੰਗ ਗਿਆ ਸਾਰਾ
ਇਕ ਰੰਗ ਸਾਡੇ ਮੱਥੇ ਲਾਇਆ,
ਕਰ ਗਿਆ ਸਾਰਾ ਲਾਲ ਪਸਾਰਾ
ਜਾਦੂਗਰ ਦੀ ਮੈਂ ਨਾ ਜਾਣੀਂ,
ਕਿਹੜੇ ਚਸ਼ਮਿਓਂ ਲੈ ਕੇ ਪਾਣੀ
ਮੇਰੀ ਅਜ਼ਲ ਦੀ ਪਿਆਸ ਮਿਟਾਈ,
ਐਸਾ ਜਾਦੂ ਕਰ ਗਿਆ ਭਾਰਾ
ਜਦੋ ਦਰਦ ਅਤੇ ਕੌੜੇ ਬੋਲ ਮਿੱਠੇ ਲੱਗਣ ਲੱਗ ਜਾਣ
ਤਾਂ ਸਮਝ ਲਓ ਤੁਹਾਨੂੰ ਜਿਓਣਾ ਆ ਗਿਆ ।
ਅੱਕ ਗਏ ਆ , ਤੇਰੇ ਝੂਠੇ ਲਾਰੇ ਸੁਣ ਸੁਣ ਕੇ,
ਹੁਣ ਕੁਝ ਸਹਿ ਹੋਣਾ ਨੀ
ਅੱਜ ਤੇਰੀ ਮੇਰੀ ਟੁੱਟ ਗਈ ਏ
ਮੇਰੇ ਤੋਂ ਤਾਂ ਹੁਣ ਇਹ ਵੀ ਸੁਣ ਹੋਣਾ ਨੀ
ਭਾਵ ਕਿੱਦਾਂ ਬਿਨ ਬੁਲਾਏ ਬੋਲਦੇ
ਕੀ ਕਹਾਂ ਜਾਦੂ ਬਿਆਨੀ ਓਸਦੀ
ਓਸਦੀ ਚੁੱਪ ਵਿਚ ਕਈ ਰਮਜ਼ਾਂ ਸ਼ਰੀਕ
ਸਮਝ ਤੋਂ ਉਪਜੀ ਨਾਦਾਨੀ ਓਸਦੀ
ਉਦਾਸੀ ਆਤਮਘਾਤ ਹੁੰਦਾ ਹੈ।
ਭਾਵੇਂ ਨਹੀ ਮਾਰਦੀ ਸਰੀਰ ਨੂੰ,
ਪਰ ਅੰਦਰੋਂ ਖਤਮ ਕਰ ਦਿੰਦੀ ਹੈ,
ਬਹੁਤ ਕੁੱਝ ਕਈ ਵਾਰ ਤਾਂ ਮੁੱਕਾ ਦਿੰਦੀ ਹੈ
ਜਿਉਣ ਦੀ ਲਲਕ ਤੱਕ
ਦਿਲੋਂ ਤਾਂ ਹੁਣ ਉਹ ਭੁਲਾ ਹੀ ਚੁੱਕੇ ਹੋਣਗੇ,
ਨਹੀਂ ਤਾਂ ਏਨਾਂ ਟਾਇਮ ਕੌਣ ਗੁੱਸੇ ਰਹਿੰਦਾ
ਸਾਹਾਂ ਵਿਚ ਘੁਲ ਗਈ ਏ ਕਸਤੂਰੀ
ਫੁੱਲ ਬੋਲਾਂ ਦੇ ਕਿਸ ਖਲੇਰੇ ਨੇ
ਪਿਆਰ, ਨਫ਼ਰਤ, ਮਿਲਨ, ਬ੍ਰਿਹਾ ਸਜਣਾ
ਇਹ ਤਾਂ ਸਾਰੇ ਹੀ ਨਾਮ ਤੇਰੇ ਨੇ
ਹਨੇਰੀ ਰਾਤ ਨੂੰ ਜੋ ਕਰ ਸਕੇ ਤਬਦੀਲ ਦਿਲ ਵਾਂਗੂੰ,
ਤਮੰਨਾ ਹੈ ਕਿ ਹੋਵੇ ਇਸ ਤਰ੍ਹਾਂ ਕੁਝ ਰੌਸ਼ਨੀ ਵਰਗਾ।
ਤੁਸੀਂ ਆਪਣੀ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਤਦ ਤੱਕ ਨਹੀਂ, ਬਦਲ ਸਕਦੇ
ਜਦ ਤੱਕ ਤੁਸੀਂ ਆਪਣੇ ਰੋਜ਼ਾਨਾ ਕੀਤੇ ਜਾਣ ਵਾਲੇ
ਕੰਮਾਂ ਨੂੰ ਨਹੀਂ ਬਦਲਦੇ ਤੁਹਾਡੀ ਸਫਲਤਾ ਦਾ
ਭੇਤ ਤੁਹਾਡੇ ਨਿਤਨੇਮ ਵਿੱਚ ਲੁਕਿਆ ਹੈ।
ਉਸ ਨੂੰ ਚਾਹਿਆ ਤਾਂ ਬਹੁਤ ਸੀ ,
ਪਰ ਉਹ ਮਿਲਿਆ ਹੀ ਨਹੀਂ….
ਮੇਰੀਆਂ ਲੱਖ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ਾਂ ਦੇ ਬਾਵਜੂਦ ,
ਫਾਸਲਾ ਮਿਟਿਆ ਹੀ ਨਹੀਂ
ਵਕਤ ਬੀਤ ਜਾਣ ਦੇ ਬਾਅਦ ਇਹ ਅਹਿਸਾਸ ਹੁੰਦਾ ਹੈ
ਕਿ ਜਿਹੜਾ ਵਕਤ ਚਲਾ ਗਿਆ ਉਹ ਵਧੀਆ ਸੀ