ਸੌਹਰੇ ਮੇਰੇ ਦੇ ਨਿਕਲੀ ਮਾਤਾ,
ਨਿਕਲੀ ਮਾੜੀ ਮਾੜੀ,
ਜੋਤ ਜਗਾਉਦੇ ਨੇ,
ਦਾੜੀ ਫੂਕ ਲਈ ਸਾਰੀ,
ਜੋਤ ਜਗਾਉਦੇ
ਵਿਹੜੇ ਦੇ ਵਿੱਚ ਪਈ ਆਂ ਭਾਬੀਏ
ਹਰਾ ਮੂੰਗੀਆ ਤਾਣੀ।
ਵੀਰ ਤਾਂ ਮੇਰਾ ਨੌਕਰ ਉੱਠ ਗਿਆ
ਆਪਾਂ ਹਾਣੋ ਹਾਣੀ
ਮੱਚ ਗਿਆ ਤੇਰੇ ਤੇ
ਛਿੜਕ ਭਾਬੀਏ ਪਾਣੀ।
ਆਰੀ! ਆਰੀ! ਆਰੀ!
ਵੈਲੀਆਂ ਦੀਆਂ ਟੋਲੀਆਂ ਨੇ,
ਬੋਤਲਾਂ ਮੰਗਾਲੀਆਂ ਚਾਲੀ।
ਚਾਲੀਆਂ ‘ਚੋਂ ਇਕ ਬਚਗੀ,
ਚੁੱਕ ਕੇ ਮਹਿਲ ਨਾਲ ਮਾਰੀ।
ਗਿੱਲਾਂ ਵਾਲੇ ਬਚਨੇ ਨੇ,
ਪੈਰ ਜੋੜ ਕੇ ਗੰਡਾਸ਼ੀ ਮਾਰੀ।
ਕਹਿੰਦਾ ਦੱਸ ਬੱਲੀਏ,
ਤੇਰੀ ਕੈ ਮੁੰਡਿਆਂ ਨਾਲ ਯਾਰੀ ?
ਕਹਿੰਦੀ ਨਾ ਪੁੱਛ ਵੇ,
ਤੇਰੀ ਪੱਟੀ ਜਾਊ ਸਰਦਾਰੀ।
ਸੱਸ ਮੇਰੀ ਦੇ ਨਿਕਲੀ ਮਾਤਾ,
ਨਿਕਲੀ ਦਾਣਾ ਦਾਣਾ,
ਮਾਤਾ ਮੇਹਰ ਕਰੀ,
ਮੈ ਪੂਜਣ ਨੀ ਜਾਣਾ,
ਮਾਤਾ ਮੇਹਰ
ਵਿਹੜੇ ਦੇ ਵਿੱਚ ਪਈ ਆਂ ਭਾਬੀਏ
ਹਰਾ ਮੁੰਗੀਆ ਤਾਣੀ
ਵੀਰ ਤਾਂ ਮੇਰਾ ਨੌਕਰ ਉੱਠ ਗਿਆ
ਆਪਾਂ ਹਾਣੋ ਹਾਣੀ
ਉੱਠ ਕੇ ਨੀ ਭਾਬੋ
ਭਰ ਦੇ ਦਿਉਰ ਦਾ ਪਾਣੀ।
ਛੰਦ ਪਰਾਗੇ ਆਈਏ ਜਾਈਏ
ਛੰਦ ਪਰਾਗੇ ਚਾਬੀ
ਵੱਸ ਗਏ ਆ ਕੇ ਵਿਚ ਪ੍ਰਦੇਸਾਂ
ਤਰਸੇ ਬੋਲਣ ਨੂੰ ਪੰਜਾਬੀ
ਜੀਜਾ ਪੱਗ ਨਾ ਬੰਨ੍ਹੀ ਬੇ
ਤੂੰ ਲਾਲ ਰੰਗ ਦੀ
ਤੇਰੀ ਮਾਂ ਲਾੜਿਆ ਬੇ
ਸਾਡੇ ਨਾਈ ਜਿਹਾ ਯਾਰ ਮੰਗਦੀ
ਨਾਈ ਦੇ ਗਿਆ ਜਵਾਬ
ਕਹਿੰਦਾ ਮਾਈ ਮੇਰੇ ਨਾ ਪਸੰਦ ਦੀ
ਉਹਨੂੰ ਕਹੀਂ ਲਾੜਿਆ ਵੇ
ਘੱਗਰੀ ਪਾ ਕੇ ਰੱਖੇ ਢੰਗ ਦੀ
ਪਿੰਡ ਵਿਚੋਂ ਪਿੰਡ ਸੁਣੀਂਦਾ,
ਪਿੰਡ ਸੁਣੀਂਦਾ ਧੂਰੀ।
ਧੁਰੀ ਦੇ ਦੋ ਮੁੰਡੇ ਸੁਣੀਂਦੇ,
ਕੋਲੇ ਰੱਖਣ ਕਤੂਰੀ।
ਪਹਿਲਾਂ ਉਹਨੂੰ ਦੁੱਧ ਪਿਆਉਂਦੇ,
ਫੇਰ ਖੁਆਉਂਦੇ ਚੂਰੀ।
ਮੇਰੇ ਹਾਣ ਦੀਏ,
ਨੱਚ ਨੱਚ ਹੋ ਜਾ ਦੂਹਰੀ।
ਸੁਣ ਨੀ ਕੁੜੀਏ,ਮਛਲੀ ਵਾਲੀਏ,
ਮਛਲੀ ਨਾ ਚਮਕਾਈਏ,
ਨੀ ਖੂਹ ਟੋਭੇ ਤੇ ਚਰਚਾ ਹੁੰਦੀ,
ਚਰਚਾ ਨਾ ਕਰਵਾਈਏ,
ਧਰਮੀ ਬਾਬਲ ਦੀ,
ਪੱਗ ਨੂੰ ਦਾਗ ਨਾ ਲਾਈਏ,
ਧਰਮੀ ਬਾਬਲ
ਸਾਉਣ ਮਹੀਨੇ ਮੀਂਹ ਨਹੀਂ ਪੈਂਦਾ
ਲੋਕੀ ਘੜਨ ਸਕੀਮਾਂ
ਮੌਲੇ ਤਾਂ ਹੁਣ ਹਲ ਵਾਹੁਣੋ ਹਟਗੇ
ਗੱਭਰੂ ਲੱਗ ਗੇ ਫੀਮਾਂ
ਗੱਭਣਾਂ ਤੀਮੀਆਂ ਨੱਚਣੋਂ ਰਹਿ ਗਈਆਂ
ਢਿੱਡ ਹੋ ਜਾਂਦੇ ਬੀਨਾਂ
ਲਹਿੰਗਾ ਭਾਬੋ ਦਾ
ਚੱਕ ਲਿਆ ਦਿਉਰ ਸ਼ੌਕੀਨਾਂ।
ਪਿੰਡਾਂ ਵਿਚੋਂ ਪਿੰਡ ਸੁਣੀਂਦਾ
ਪਿੰਡ ਸੁਣੀਂਦਾ ਆਲੇ।
ਭਾਈਆਂ ਬਾਝ ਨਾ ਸੋਹਣ ਮਜਲਸਾਂ,
ਸੋਹਣ ਭਾਈਆਂ ਦੇ ਨਾਲੇ।
ਹੋਣ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੀਆਂ ਬਾਹਾਂ ਤਕੜੀਆਂ,
ਭਾਈ ਜਿੰਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਬਾਹਲੇ।
ਬਾਝ ਭਰਾਵਾਂ ਦੇ,
ਘੂਰਦੇ ਸ਼ਰੀਕੇ ਵਾਲੇ।
ਸੁਣ ਨੀ ਕੁੜੀਏ,ਮਛਲੀ ਵਾਲੀਏ,
ਮਛਲੀ ਨਾ ਚਮਕਾਈਏ,
ਨੀ ਖੂਹ ਟੋਭੇ ਤੇ ਚਰਚਾ ਹੁੰਦੀ,
ਚਰਚਾ ਨਾ ਕਰਵਾਈਏ,
ਨੀ ਪਿੰਡ ਦੇ ਮੁੰਡਿਆਂ ਤੋਂ,
ਨੀਵੀ ਪਾ ਲੰਘ ਜਾਈਏ,
ਨੀ ਪਿੰਡ