ਰਾਈ! ਰਾਈ! ਰਾਈ!
ਬੱਚੇ ਬੁੱਢੇ ਭੁੱਖੇ ਮਰ ਗੇ,
ਏਹ ਕਾਹਨੂੰ ਦੱਦ ਲਾਈ।
ਪੰਜ ਤੇਰੇ ਪੁੱਤ ਮਰ ਜਾਵਣ,
ਛੇਵਾਂ ਮਰੇ ਜਵਾਈ।
ਰਹਿੰਦਾ ਖੂੰਹਦਾ ਬੁੱਢੜਾ ਮਰ ਜੇ,
ਜੀਹਦੇ ਲੜ ਤੂੰ ਲਾਈ।
ਗਾਲ੍ਹ ਭਰਾਵਾਂ ਦੀ,
ਕੀਹਨੇ ਦੇਣ ਸਿਖਾਈ।
ਹੋਰਾਂ ਦੇ ਵੀਰੇ ਖੁੰਢਾ ਉੱਤੇ ਬਹਿੰਦੇ,
ਮੇਰਾ ਵੀਰਾ ਸੱਥ ਵਿੱਚ ਨੀ,
ਜਿਹਦੇ ਸੋਨੇ ਦੀ ਦਾਤਣ,
ਹੱਥ ਵਿੱਚ ਨੀਂ,
ਜਿਹਦੇ ਸੋਨੇ
ਯਾਰੀ ਲਾਉਣ ਦਾ ਦੱਸਾਂ ਤਰੀਕਾ
ਬਹਿ ਕੇ ਰੋੜ ਚਲਾਈਏ
ਜੇ ਤਾਂ ਤੇਰਾ ਰੋੜ ਸਹਿ ਲਿਆ |
ਹੱਥ ਛਾਤੀ ਨੂੰ ਪਾਈਏ
ਜੇਕਰ ਤੈਨੂੰ ਕੱਢੇ ਗਾਲੀਆਂ
ਭੱਜ ਕੇ ਭੈਣ ਬਣਾਈਏ
ਅੰਗ ਦੀ ਪਤਲੀ ਦੇ
ਨਾਲ ਸਤੀ ਹੋ ਜਾਈਏ।
ਇਹਨਾਂ ਬੁੱਢਿਆਂ ਨੂੰ ਭੇਜੋ ਸ਼ਹਿਰ ਜਲੰਧਰ
ਇਹਨਾਂ ਬੁੱਢਿਆਂ ਨੂੰ ਡੱਕ ਦੋ ਪਿਛਲੇ ਅੰਦਰ
ਰਾਈ! ਰਾਈ! ਰਾਈ!
ਪਿੰਡ ਵਿੱਚ ਸਹੁਰਿਆਂ ਦੇ,
ਮੱਕੀ ਗੁੱਡਣ ਲਾਈ।
ਮੱਕੀ ਗੁੱਡਦੀ ਦੇ ਪੈਗੇ ਛਾਲੇ,
ਮੁੜ ਕੇ ਘਰ ਨੂੰ ਆਈ।
ਘਰ ਆਈ ਸੱਸ ਦੇਵੇ ਗਾਲਾਂ,
ਖਾਲੀ ਕਾਹਤੋਂ ਆਈ।
ਦਰ ਘਰ ਸੌਹਰਿਆਂ ਦੇ,
ਕੈਦ ਕੱਟਣ ਨੂੰ ਆਈ।
ਜਿਹੜੀ ਗਿੱਧਾ ਨਾ ਪਾਉ ਰੰਨ ਬਾਬੇ ਦੀ,
ਜਿਹੜੀ ਗਿੱਧਾ ……………
ਮੈਂ ਤੇ ਜਠਾਣੀ ਦੋਵੇਂ ਤੀਰਥਾਂ ਨੂੰ ਚੱਲੀਆਂ
ਜੇਠ ਖੜ੍ਹਾ ਪੁੱਛੇ
ਦੋਵੇਂ ਕੱਲੀਆਂ ਕਿਉਂ ਚੱਲੀਆਂ
ਟੈਮ ਗੱਡੀ ਦਾ ਹੋਣ ਲੱਗਿਆ
ਨੀ ਜੇਠ ਮਾਰ ਕੇ
ਦੁਹੱਥੜਾ ਰੋਣ ਲੱਗਿਆ।
ਰਾਇਆ, ਰਾਇਆ, ਰਾਇਆ !
ਕੈਦ ਅੱਜ ਮੁੱਕ ਗਈ ਯਾਰ ਦੀ,
ਅੱਖੀਆਂ ਦਾ ਜਾਲ ਵਿਛਾਇਆ।
ਅੱਖੀਆਂ ’ਚ ਰਾਤ ਲੰਘ ਗੀ,
ਪਰ ਯਾਰ ਅਜੇ ਨਾ ਆਇਆ।
ਭੁੱਖ ਨਾਲ ਰੋਣ ਆਂਦਰਾਂ,
ਰੋਵੇ ਰੰਗਲਾ ਪਲੰਘ ਡਹਾਇਆ।
ਉਡੀਕਾਂ ਯਾਰ ਦੀਆਂ,
ਦੁੱਧ ਨੂੰ ਜਾਗ ਨਾ ਲਾਇਆ।
ਹੋਰਾਂ ਦੇ ਵੀਰੇ ਖੁੰਢਾ ਉੱਤੇ ਬੈਦੇ,
ਮੇਰਾ ਵੀਰਾ ਸੱਥ ਵਿੱਚ ਨੀ,
ਜਿਹਦੇ ਲਿਖੀਆਂ ਕਿਤਾਬਾਂ,
ਹੱਥ ਵਿੱਚ ਨੀ,
ਜਿਹਦੇ
ਮੇਰੇ ਜੇਠ ਦਾ ਮੁੰਡਾ
ਨੀ ਬੜਾ ਸ਼ੌਂਕੀ
ਕੱਲ੍ਹ ਮੇਲੇ ਨੀ ਗਿਆਨੂੰ
ਲਿਆਇਆ ਕੱਜਲ ਦੀ ਡੱਬੀ
ਕਹਿੰਦਾ ਪਾ ਚਾਚੀ
ਨੀ ਅੱਖਾ ਮਿਲਾ ਚਾਚੀ।
ਖੂੰਡੀ ਨਾਲ ਤੁਸੀ ਤੁਰਦੇ ਵੇ ਬੁੱਢੜਿਓ
ਅੱਖ ਤਾਂ ਰੱਖਦੇ ਓਂ ਕੈਰੀ
ਐਨਕਾਂ ਦੇ ਸੀਸਿਆਂ ਚੋਂ ਬਿੱਲ ਬਤੌਰੀ ਵਾਗੂੰ
ਝਾਕਦੇ ਓਂ ਚੋਰੀਓ ਚੋਰੀ
ਛੋਲੇ! ਛੋਲੇ! ਛੋਲੇ!
ਨਣਦੇ ਪੁਆੜੇ ਹੱਥੀਏ,
ਜਾ ਕੇ ਭੇਦ ਸਹੁਰੇ ਕੋਲ ਖੋਲ੍ਹੇ।
ਕੱਚਾ ਰੰਗ ਪੀਲਾ ਪੈ ਗਿਆ,
ਦਿਲ ਧੜਕੇ ਕਾਲਜਾ ਡੋਲੇ।
ਦਿਲ ਦੀਆਂ ਸੱਧਰਾਂ ਨੂੰ,
ਕਦੇ ਬੈਠ ਨਾ ਕਿਸੇ ਕੋਲ ਖੋਲ੍ਹੇ।
ਮਾਹੀ ਜੀਹਦਾ ਲਾਮ ਨੂੰ ਗਿਆ,
ਓਹੋ ਬੈਠ ਕੇ ਦੁੱਖਾਂ ਨੂੰ ਫੋਲੇ।