ਧਾਈਆਂ-ਧਾਈਆਂ-ਧਾਈਆਂ
ਮਾਪੇ ਕੰਜਰਾਂ ਨੇ
ਧੀਆਂ ਪੜ੍ਹਨ ਸਕੂਲੇ ਲਾਈਆਂ
ਐਤਵਾਰ ਹੋਈਆਂ ਛੁੱਟੀਆਂ
ਲੀੜੇ ਧੋਣ ਨਹਿਰ ਤੇ ਆਈਆਂ
ਨਹਿਰ ਵਾਲੇ ਬਾਬੂ ਨੇ
ਫੇਰ ਸੀਟੀ ਮਾਰ ਬੁਲਾਈਆਂ
ਬਾਂਹ ਛੱਡ ਕੇ ਬਾਬੂ
ਨਾ ਮੰਗੀਆਂ ਨਾ ਵਿਆਹੀਆਂ
ਜਾਂ
ਕੁੜਤੀ ਤੇ ਮੋਰਨੀਆਂ
ਛੜੇ ਪੱਟਣ ਨੂੰ ਪਾਈਆਂ।
ਗਾਉਂਦਿਆਂ ਦੀ ਆ ਸਿੱਠਣੀ ਵੇ ਜਾਨੀਓ
ਕੋਈ ਲੜਦਿਆਂ ਦੀ ਆ ਗਾਲ੍ਹ
ਜੇ ਕਿਸੇ ਨੇ ਮੰਦਾ ਬੋਲਿਆ
ਸਾਡੀ ਭੁੱਲ ਚੁੱਕ ਕਰਨੀ
ਵੇ ਸੱਜਣੋ ਉਚਿਓ ਵੇ-ਮਾਫ
ਢੇਰੇ, ਢੇਰੇ, ਢੇਰੇ।
ਗੱਡੀ ਆਈ ਮਿੱਤਰਾਂ ਦੀ,
ਆ ਕੇ ਰੁਕ ਗੀ ਦੁਆਰੇ ਤੇਰੇ।
ਸਾਧੂ ਦੁਆਰ ਖੜੇ,
ਉੱਚੇ ਮੰਦਰ ਚੁਬਾਰੇ ਤੇਰੇ।
ਲਾਲਚ ਛੱਡ ਦੇ ਨੀ,
ਬੱਚੇ ਜਿਊਣਗੇ ਤੇਰੇ।
ਲਾਡ ਕਰੇਂਦੀ ਦੇ,
ਕੀ ਸੱਪ ਲੜ ਗਿਆ ਤੇਰੇ।
ਚਾਂਦੀ, ਚਾਂਦੀ, ਚਾਂਦੀ,
ਇਕ ਦਿਨ ਐਸਾ ਆ ਜੂ ਕੁੜੀਏ,
ਤੁਰੀ ਜਗਤ ਤੋਂ ਜਾਂਦੀ।
ਗੇੜਾ ਦੇ ਕੇ ਭੰਨ ਦਿਓ ਮੱਘੀ,
ਕੁੱਤੀ ਪਿੰਨਾਂ ਨੂੰ ਖਾਂਦੀ।
ਸਾਕੋਂ ਪਿਆਰੇ, ਲਾਉਂਦੇ ਲਾਂਬੂ,
ਲਾਟ ਗੁਲਾਈਆਂ ਖਾਂਦੀ।
ਸੁਣ ਲੈ ਨੀ ਨਖਰੋ …..
ਸੋਨ ਰੇਤ ਰਲ ਜਾਂਦੀ।
ਤੂੰ ਹੀ ਮੇਰੀ ਬਾਜੀ, ਨੀ ਮੈ ਤੇਰੇ ਵੱਲ ਦੇਖਦਾ,
ਤੂੰ ਹੀ …….,
ਅੰਦਰ ਕੋਠੜੀ ਬਾਹਰ ਹਨ੍ਹੇਰਾ
ਵਿੱਚ ਜੌਆਂ ਦੀ ਢੇਰੀ
ਅਟਣ ਬਟਣ ਦੀ ਕੁੜਤੀ ਸਵਾਦੇ
ਨਾਰ ਵੱਜੂੰਗੀ ਤੇਰੀ
ਇੱਕ ਫੁੱਲ ਗੇਂਦੇ ਦਾ
ਖਿੜਿਆ ਰਾਤ ਹਨੇਰੀ।
ਝਾਵਾਂ! ਝਾਵਾਂ! ਝਾਵਾਂ!
ਮਿੱਤਰਾਂ ਦੇ ਦਰ ਅੱਗਿਓਂ,
ਨੀਵੀਂ ਪਾ ਕੇ ਗੁਜ਼ਰਦੀ ਜਾਵਾਂ।
ਮਿੱਤਰਾਂ ਦਾ ਰੁਮਾਲ ਡਿੱਗਿਆ,
ਮੈਂ ਚੁੱਕ ਕੇ ਜੇਬ ਵਿਚ ਪਾਵਾਂ।
ਧਰਤੀ ਨਾ ਪੱਬ ਝਲਦੀ,
ਛਾਲਾਂ ਮਾਰਦੀ ਘਰਾਂ ਨੂੰ ਜਾਵਾਂ।
ਨਿਸ਼ਾਨੀ ਮਿੱਤਰਾਂ ਦੀ…
ਚੁੰਮ ਕੇ ਕਾਲਜੇ ਲਾਵਾਂ।
ਤਕੀਏ ਪੈਦੀ ਬਾਜੀ,ਵੇ ਤੂੰ ਬਾਜੀ ਕਿਓ ਨਹੀਂ ਦੇਖਦਾ,
ਤਕੀਏ ……,
ਬਾਪ ਤਾਂ ਮੇਰਾ ਦੰਮਾਂ ਦਾ ਲੋਭੀ
ਦੰਮ ਕਰਾ ਲਏ ਢੇਰੀ
ਘਰ ਨਾ ਦੇਖਿਆ ਦਰ ਨਾ ਦੇਖਿਆ
ਉਮਰ ਨਾ ਦੇਖੀ ਮੇਰੀ
ਕੰਠਾ ਮਿੱਤਰਾਂ ਦਾ
ਹੋ ਗਿਆ ਕੱਲਰ ਵਿੱਚ ਢੇਰੀ।
ਕੁੜਮਾ ਜੋਰੋ ਸੋਹਣੀ ਸੁਣੀਂਦੀ
ਬਿਕਦੀ ਦੇਖੀ ਵਿਚ ਬਜਾਰ
ਪੰਜ ਰੁਪੱਈਏ ਕਾਜੀ ਮੰਗਦਾ
ਪੰਜੇ ਮੰਗਦਾ ਲੰਬੜਦਾਰ (ਠਾਣੇਦਾਰ)
ਪੰਜ ਰੁਪਈਏ ਉਹ ਬੀ ਮੰਗਦਾ
ਜਿਸ ਭੜੂਏ ਦੀ ਨਾਰ
ਝਾਵਾਂ! ਝਾਵਾਂ! ਝਾਵਾਂ!
ਗੱਡੀ ਚੜ੍ਹਦੇ ਨੂੰ,
ਹੱਥੀਂ ਕਢਿਆ ਰੁਮਾਲ ਫੜਾਵਾਂ।
ਜੱਗ ਭਾਵੇਂ ਰਹੇ ਦੇਖਦਾ,
ਤੇਰਾ ਦਿਲ ਤੇ ਲਿਖ ਲਿਆ ਲਾਵਾਂ।
ਧੂੜ ਤੇਰੇ ਚਰਨਾਂ ਦੀ,
ਮੈਂ ਚੁੱਕ ਕੇ ਮੱਥੇ ਨਾਲ ਲਾਵਾਂ।
ਜਿਥੋਂ ਜਿਥੋਂ ਤੂੰ ਲੰਘਿਆ,
ਉਹ ਮਹਿਕ ਗਈਆਂ ਨੇ ਰਾਹਾਂ।
ਸੱਦ ਪਟਵਾਰੀ ਨੂੰ …..
ਜਿੰਦ ਮਿੱਤਰਾਂ ਦੇ ਨਾਂ ਲਾਵਾਂ।
ਖੁੰਢਾਂ ਉੱਤੇ ਬੈਠਾ ਮੁੰਡਾ, ਤਾਸ਼ ਪੱਤਾ ਖੇਡਦਾ,
ਬਾਜੀ ਗਿਆ ਹਾਰ, ਮੁੰਡਾ ਸੱਪ ਵਾਗੂੰ ਮੇਲਦਾ,
ਬਾਜੀ ……,