ਗੋਰੀਆਂ ਬਾਹਵਾਂ ਦੇ
ਵਿੱਚ ਛਣਕੇ ਚੂੜਾ
ਮਹਿੰਦੀ ਵਾਲੇ ਪੈਰਾਂ ‘ਚ
ਪੰਜੇਬ ਛਣਕੇ
ਅੱਜ ਨੱਚਣਾ
ਗਿੱਧੇ ਦੇ ਵਿੱਚ ਲਾਟ ਬਣਕੇ
ਸਿਆਮੋ ਕੁੜੀ ਦਾ ਅੱਧੀ ਰਾਤ ਨੂੰ ਖੁਲ੍ਹਾ ਕੇ ਕੁੰਡਾ
ਨੀ ਨਾਲੇ ਰਾਹੀ ਰਾਤ ਕੱਟ ਗਿਆ
ਨਾਲੇ ਦੇ ਗਿਆ ਖਰਬੂਜੇ ਬਰਗਾ ਮੁੰਡਾ ਨੀ.
ਗੋਲ ਮੋਲ ਮੈ ਟੋਏ ਪੱਟਦੀ,
ਨਿੱਤ ਸ਼ਰਾਬਾਂ ਕੱਢਦੀ,
ਨੀ ਪਹਿਲਾ ਅੱਧੀਆ ਮੇਰੇ ਸਾਹਬ ਦਾ,
ਫਿਰ ਬੋਤਲਾਂ ਭਰਦੀ,
ਖੂਨਣ ਧਰਤੀ ਤੇ ਬੋਚ ਬੋਚ ਪੱਬ ਧਰਦੀ,
ਖੂਨਣ ਧਰਤੀ ……,
ਸੂਏ ਤੇ ਖੜ੍ਹੀ ਨੂੰ ਛੱਡ ਗਿਆ ਮੈਨੂੰ
ਝਾਕਾਂ ਚਾਰ ਚੁਫੇਰੇ
ਤੂੰ ਤਾਂ ਮੈਨੂੰ ਕਿਤੇ ਨਾ ਦਿਸਦਾ
ਅੱਗ ਲੱਗ ਜਾਂਦੀ ਮੇਰੇ
ਨਾਲੇ ਲੈ ਚੱਲ ਵੇ
ਸੁਫਨੇ ਆਉਣਗੇ ਤੇਰੇ।
ਗੋਰੀ ਗੋਰੀ ਗਾਂ, ਧੜੀ ਦਾ ਲੇਵਾ,
ਮਾਪੇ ਵੇ,ਕਰੁੱਤ ਦਾ ਮੇਵਾ,
ਮਾਪੇ ਵੇ ……,
ਨੀ ਤੇਰੇ ਮਾਰੇ ਨੇ ਕਰਿਆ ਫੈਸਲਾ
ਛਾਪ ਕਰਾ ਕੇ ਲਿਆਂਦੀ
ਸੱਜੀ ਉਂਗਲ ਵਿੱਚ ਪਾ ਲੈ ਵੈਰਨੇ
ਕਿਉਂ ਜਾਨ ਤੜਫਾਂਦੀ
ਛੇਤੀ ਕਰ ਕੁੜੀਏ
ਜਾਨ ਨਿੱਕਲਦੀ ਜਾਂਦੀ
ਪਿੰਡਾਂ ਵਿੱਚੋਂ, ਪਿੰਡ ਸੁਣੀਂਦਾ,
ਪਿੰਡ ਸੁਣੀਂਦਾ , ਸੁਰੈਣ।
ਮਾਂ ਦੀ ਮਮਤਾ, ਸਭ ਜੱਗ ਜਾਣੇ,
ਨਹੀਂ ਮਮਤਾ, ਤਾਂ ਡੈਣ।
ਵਰਤਦਿਆਂ ਦੇ ਰਿਸ਼ਤੇ ਨਾਤੇ,
ਕੀ ਭਾਈ, ਕੀ ਭੈਣ ?
ਪੈਸਾ ਪਿਓ ਹੈ ਸਭ ਦਾ..
ਨਾ ਭਾਈ, ਨਾ ਭੈਣ॥
ਪਿੰਡਾਂ ਵਿੱਚੋਂ, ਪਿੰਡ ਸੁਣੀਂਦਾ,
ਪਿੰਡ ਸੁਣੀਂਦਾ ਸੰਘੋਲ।
ਸਾਹਨੇ ਕੋਲੋ, ਸਾਹਨੀ ਸੁਣੀਂਦਾ,
ਜਰਗ ਦੇ ਕੋਲੇ ਹੋਲ।
ਪਿੰਡ ਪਿੰਡ ਯੋਧੇ ਤੇ ਬਲਕਾਰੀ,
ਨਾ ਫੋਲਣੇ ਢੋਲ।
ਚਮਦਿਆਂ ਦੀ ਪਰ ਹੁੰਦੀ ਚਰਚਾ,
ਨਾਲੇ ਵੱਜਦੇ ਢੋਲ।
ਪਿੰਡਾਂ ਵਿੱਚੋਂ, ਪਿੰਡ ਸੁਣੀਂਦਾ,
ਪਿੰਡ ਸੁਣੀਂਦਾ, ਸਲਾਣਾ।
ਲਾਟ ਵਾਂਗ ਤੂੰ ਭਖ ਭਖ ਉੱਠਦੀ,
ਗੱਭਰੂ ਮੰਨਗੇ ਭਾਣਾ।
ਝੁੱਕ ਝੁੱਕ ਦੇਖਣ ਗੱਭਰੂ ਸਾਰੇ,
ਕੀ ਰੰਕ ਕੀ ਰਾਣਾ।
ਸੋਭਾ ਆਪਣੀ ਐ..
ਆਪਣਾ ਕੀਤਾ ਪਾਣਾ।
ਪਿੰਡਾਂ ਵਿੱਚੋਂ, ਪਿੰਡ ਸੁਣੀਂਦਾ,
ਪਿੰਡ ਸੁਣੀਂਦਾ, ਬੋਝਲਾ।
ਮੀਆਂ ਦਾ ਹੈ, ਮਲੇਰ ਕੋਟਲਾ,
ਸਿੰਘਾ ਦਾ ਬੁੱਝਲਾ ਕੋਟਲਾ।
ਸਬਰ ਸਦਾ ਰੱਖੇ ਪੋਟਲੀ,
ਭੁੱਖੜ ਰੱਖਦੇ ਪੋਟਲਾ।
ਖਾਂਦੇ ਪੰਗਤ ਦਾ…….,
ਕੀ ਹੋਟਲਾ ਕੀ ਮੋਟਲਾ ?
ਪਿੰਡਾਂ ਵਿੱਚੋਂ, ਪਿੰਡ ਸੁਣੀਂਦਾ,
ਪਿੰਡ ਸੁਣੀਂਦਾ ਛੰਨਾ।
ਗਲ੍ਹ ਵਿੱਚ, ਹਾਰ ਹਮੇਲਾਂ ਸੋਹਣ,
ਮੋਢੇ ਸੋਹਣ ਗੰਨਾਂ।
ਨ੍ਹੇਰੀ ਆਉਂਦੀ, ਬਾਂਸ ਝੁਕੇਂਦੇ,
ਪਿੱਪਲ-ਬੋਹੜ ਭੰਨਾਂ।
ਭਗਤੀ ਜੱਗ ਕਰਦਾ…..,
ਰੱਬ ਪਾ ਗਿਆ ਧੰਨਾਂ।
ਪਿੰਡਾਂ ਵਿੱਚੋਂ ਪਿੰਡ ਸੁਣੀਂਦਾ,
ਪਿੰਡ ਸੁਣੀਂਦਾ ਰੀਮਾ।
ਕਣਕ ਮੰਨਦੀ ਵੱਧ ਸੁਹਾਗਾ,
ਚਣੇ ਭਾਲਦੇ ਢੀਮਾ।
ਬੋਤਾ ਮੰਗਦਾ ਪੱਤ ਫਲੀ ਦਾ,
ਬੱਕਰੀ ਭਾਲੇ ਰੀਣਾ।
ਲੱਕੀ ਕਬੂਤਰੀਏ………….,
ਪੱਟ-‘ਤਾ ਕਬੂਤਰ ਚੀਨਾ।