ਪਿੰਡਾਂ ਵਿੱਚੋਂ ਪਿੰਡ ਸੁਣੀਂਦਾ,
ਪਿੰਡ ਸੁਣੀਂਦਾ, ਆਲਾ।
ਇਸ਼ਕੇ ਦਾ ਰੋਗ ਚੰਦਰਾ,
ਵੈਦ ਕੋਈ ਨੀ ਮਿਟਾਵਣ ਵਾਲਾ।
ਇਸ਼ਕ ਹਕੀਕੀ ਹੈ,
ਰੱਬ ਆਪ ਹੀ ਸਿਖਾਵਣ ਵਾਲਾ।
ਆਸ਼ਕ ਲੋਕਾਂ ਦਾ………,
ਕੌਣ ਬਣੂ (ਰਖਵਾਲਾ) ਸਰ੍ਹਵਾਲਾ।
ਘੁੰਡ ਦਾ ਗਿੱਧੇ ਵਿੱਚ ਕੰਮ ਕੀ ਗੋਰੀਏ,
ਏਥੇ ਤੇਰੇ ਹਾਣੀ,
ਨੀ ਜਾਂ ਘੁੰਡ ਕੱਢਦੀ ਬਹੁੱਤੀ ਸੋਹਣੀ,
ਜਾਂ ਘੁੰਡ ਕੱਢਦੀ ਕਾਣੀ,
ਨੀ ਤੂੰ ਤਾਂ ਮੈਨੂੰ ਲੱਗੇ ਸ਼ਕੀਨਣ,
ਘੁੰਡ ਚ ਅੱਖ ਪਛਾਣੀ,
ਖੁੱਲ ਕੇ ਨੱਚ ਲੈ ਨੀ,
ਬਣ ਜਾ ਗਿੱਧੇ ਦੀ ਰਾਣੀ,
ਖੁੱਲ ਕੇ ….,
ਝਾਵਾਂ-ਝਾਵਾਂ-ਝਾਵਾਂ
ਜੁੱਤੀ ਮੇਰੀ ਮਖਮਲ ਦੀ ।
ਮੈਂ ਅੱਡੀਆਂ ਕੁਚ ਕੇ ਪਾਵਾਂ
ਜਾਂਦਾ ਹੋਇਆ ਦੱਸ ਨਾ ਗਿਆ
ਵੇ ਮੈਂ ਚਿੱਠੀਆਂ ਕਿੱਧਰ ਨੂੰ ਪਾਵਾਂ
ਸੋਹਣੇ ਨੌਕਰ ਦੇ
ਨਿੱਤ ਮੁਕਲਾਵੇ ਜਾਵਾਂ।
ਜਾਂਦੀ ਕੁੜੀ ਦਾ ਘੱਗਰਾ ਲੁਹਾ ਕੇ ਧੋਣਾ
ਨੀ ਧੀ ਰੋਵੇ ਬਾਣੀਆ ਦੀ ,
ਕਹਿੰਦੀ ਜੱਟ ਦੇ ਪਲੰਗ ਤੇ ਸੋਣਾ ਨੀ
ਪਿੰਡਾਂ ਵਿੱਚੋਂ, ਪਿੰਡ ਸੁਣੀਂਦਾ,
ਪਿੰਡ ਸੁਣੀਂਦਾ, ਘਾਰੀ।
ਟਿੰਡਾਂ ਵਗਦੀਆਂ ਰਹਿਣ ਹਰ ਥਾਂ,
ਪਰ ਨੀ ਵਗਦੀ ਪਾਰੀ।
ਪਾਣੀ ਟਿੰਡਾਂ ਵਿੱਚੋਂ ਲੈਂਦੀ,
ਭਰਦੀ ਸਾਰੀ ਦੀ ਸਾਰੀ।
ਅੱਖੀਆਂ ‘ਚ ਪਾ ਰੱਖਦੀ……..,
ਕਾਲਾ ਦਿਓਰ, ਕੱਜਲੇ ਦੀ ਧਾਰੀ।
ਗਿੱ
ਗਿੱਧਾ ਵੀ ਪਾਇਆ,ਨਾਲੇ ਬੋਲੀਆਂ ਵੀ ਪਾਈਆ,
ਨੱਚ ਨੱਚ ਪੱਟਤਾ ਵੇਹੜਾ ਨੀ ਮੇਲਨੋ,
ਹੁਣ ਦਿਉ ਲੱਡੂਆ ਨੂੰ ਗੇੜਾ ਨੀ ਮੇਲਨੋ,
ਹੁਣ ਦਿਓ ……,
ਛੋਲੇ-ਛੋਲੇ-ਛਲੇ
ਇੱਕ ਤੈਨੂੰ ਗੱਲ ਦੱਸਣੀ
ਦੱਸਣੀ ਨਜ਼ਰ ਤੋਂ ਓਹਲੇ
ਦਿਲ ਦਾ ਮਹਿਰਮ ਉਹ
ਜੋ ਭੇਦ ਨਾ ਕਿਸੇ ਕੋਲ ਖੋਲ੍ਹੇ
ਤੇਰੇ ਕੋਲ ਕਰ ਜਿਗਰਾ
ਮੈਂ ਦੁੱਖ ਹਿਜਰਾਂ ਦੇ ਫੋਲੇ
ਨਰਮ ਕੁਆਰੀ ਦਾ
ਦਿਲ ਖਾਵੇ ਡਿੱਕ ਡੋਲੇ।
ਪਿੰਡਾਂ ਵਿੱਚੋਂ, ਪਿੰਡ ਸੁਣੀਂਦਾ,
ਪਿੰਡ ਸੁਣੀਂਦਾ, ਪਾਰੇ।
ਪਾਰੇ ਦੇ ਮੁੰਡੇ, ਬੜੇ ਸ਼ੌਕੀ,
ਮੇਲਾ ਦੇਖਣ ਸਾਰੇ।
ਨਾ ਕਿਸੇ ਨੂੰ ਮੰਦਾ ਬੋਲਣ,
ਨਾ ਹੀ ਲਾਵਣ ਲਾਰੇ।
ਘਰ ਪਰ ਜੇਠ ਦੀ ਪੁੱਗੇ..
ਦਿਓਰ ਬੱਕਰੀਆਂ ਚਾਰੇ।
ਗਿੱਧਾ ਪਾਇਆ ,ਮੇਲ ਸਦਾਇਆ,
ਚਾਰੇ ਪਾਸੇ ਝਾਂਜਰ ਛਣਕੇ,
ਨਾਨਕਿਆ ਛੱਜ ਭੰਨਿਆ,
ਛੱਜ ਭੰਨਿਆ ਤਾੜ ਤਾੜ ਕਰਕੇ,
ਨਾਨਕਿਆ ……,
ਆਲਾ-ਆਲਾ-ਆਲਾ
ਬਾਹਮਣਾਂ ਦੀ ਬੰਤੋ ਦੇ
ਗੱਲ ਤੇ ਟਿਮਕਣਾ ਕਾਲਾ
ਰੰਗ ਦੀ ਕੀ ਸਿਫਤ ਕਰਾਂ
ਚੰਨ ਲੁਕਦਾ ਸ਼ਰਮ ਦਾ ਮਾਰਾ
ਰੇਸ਼ਮੀ ਰੁਮਾਲ ਕੁੜੀ ਦਾ
ਸੁਰਮਾ ਧਾਰੀਆਂ ਵਾਲਾ
ਵਿਆਹ ਕੇ ਲੈਜੂਗਾ
ਵੱਡਿਆਂ ਨਸੀਬਾਂ ਵਾਲਾ।
ਸਿੰਦੋ ਕੁੜੀ ਦੇ ਸਾਧ ਰੱਖ ਗਿਆ ਕਮੰਡਲੀ ਸਰ੍ਹਾਣੇ
ਨੀ ਮੁੰਡਾ ਲੈ ‘ਲੀ’ ਫੁੱਟ ਬਰਗਾ
ਮੰਜੇ ਨਾਲ ਜੋੜ ਕੇ ਡਾਹਣੇ, ਨੀ ਮੁੰਡਾ
ਪਿੰਡਾਂ ਵਿੱਚੋਂ, ਪਿੰਡ ਸੁਣੀਂਦਾ,
ਪਿੰਡ ਸੁਣੀਂਦਾ ਘਾਵੇ।
ਦਿਸ਼ਾ ਹੁੰਦੀਆਂ ਸਦਾ ਹੀ,
ਚਾਰੇ ਹੁੰਦੇ ਪਾਵੇ।
ਜੋ ਏਹ ਗੱਲ ਨਾ ਸਮਝੇ ,
ਸੋਈ ਥਹੁ ਨਾ ਪਾਵੇ।
ਸੋਹਣੇ ਯਾਰਨ ਦੇ
ਨਿੱਤ ਮੁਕਲਾਵੇ ਜਾਵੇ।