“ਲਾੜ੍ਹਿਆ ਕੱਲੜਾ ਕਿਉਂ ਆਇਆ ਵੇ ਅੱਜ ਦੀ ਘੜੀ
ਨਾਲ ਬੇਬੇ ਕਿਉਂ ਨਾ ਲਿਆਇਆ ਵੇ ਅੱਜ ਦੀ ਘੜੀ”
ਪਿੰਡਾਂ ਵਿੱਚੋਂ, ਪਿੰਡ ਸੁਣੀਂਦਾ,
ਪਿੰਡ ਸੁਣੀਂਦਾ, ਕੋਟ।
ਬਾਬਾ ਤੁਰਿਆ, ਮੁੱਲ-ਤਾਨ ਤੋਂ,
ਆਇਆ ਫਰੀਦ-ਕੋਟ।
ਕੋਟ-ਕਪੂਰੇ ਹੋਏ ਫਤਵੇ,
ਮੁੱਲਾਂ-ਕਾਜ਼ੀ ਢੋਟ।
ਫਰੀਦ ਬਾਬਾ ਜੀ.. …
ਧੰਨ-ਧੰਨ, ਕੋਟ-ਕੋਟ।
ਆਉਣ ਜਾਣ ਨੂੰ ਨੌ ਦਰਵਾਜੇ,
ਖਿਸਕ ਜਾਣ ਨੂੰ ਮੋਰੀ,
ਕੱਢ ਕਾਲਜਾ ਤੈਨੂੰ ਦਿੱਤਾ,
ਮਾਂ ਬਾਪ ਤੋਂ ਚੋਰੀ,
ਲੈ ਜਾ ਹਾਣ ਦਿਆ,
ਨਾ ਡਾਕਾ ਨਾ ਚੋਰੀ,
ਲੈ ਜਾ
ਨੀ ਜੱਟਾਂ ਦੇ ਪੁੱਤ ਸਾਧੂ ਹੋ ਗੇ
ਸਿਰ ਤੇ ਜਟਾਂ ਰਖਾਈਆਂ
ਬਗਲੀ ਪਾ ਕੇ ਮੰਗਣ ਤੁਰ ਪਏ
ਖੈਰ ਨਾ ਪਾਉਂਦੀਆਂ ਮਾਈਆਂ
ਖੂਹ ਤੇ ਬਹਿ ਕੇ ਬੀਨ ਵਜਾਈ
ਚੁਟਕੀ-ਚੁਟਕੀ ਲਿਆਈਆਂ
ਅੱਖੀਆਂ ਪ੍ਰੀਤ ਦੀਆਂ
ਬੇ-ਕਦਰਿਆਂ ਨਾਲ ਲਾਈਆਂ।
ਚੀਰਿਆਂ ਵਾਲੇ ਮੇਰੇ ਬੀਰਨ ਆਏ
ਕਲਗੀਆਂ ਆਏ ਸਜਾਏ
ਪੰਜੇ ਬੀਰਨ ਆਏ ਛੱਕਾਂ ਪੂਰਨ
ਨਿੱਗਰ ਭਾਤ ਲਿਆਏ
ਪੰਜ ਤੇਵਰ ਮੇਰੀ ਸੱਸ ਰਾਣੀ ਦੇ
ਦਰਾਣੇ ਜਠਾਣੇ ਵੀ ਨਾਲ ਮਨਾਏ
ਨਣਦੀ ਦਾ ਤਾਂ ਘੂੰਮ ਘਾਗਰਾ
ਲਾਗਣਾਂ ਨੂੰ ਕੁੜਤੀ ਝੋਨੇ ਆਏ (ਦੁਪੱਟੇ)
ਮੈਨੂੰ ਤਾਂ ਨੌਂ ਲੱਖਾਂ ਹਾਰ ਨੀ
ਕੰਤ ਜੀ ਨੂੰ ਕੈਂਠਾ ਘੜਵਾਏ
ਗੱਡਾ ਤਾਂ ਆਇਆ ਭਾਤ ਦਾ ਭਰਿਆ
ਵੀਰਨ ਮਾਂ ਜਾਏ ਆਏ………
ਪਿੰਡਾ ਵਿੱਚੋਂ, ਪਿੰਡ ਸੁਣੀਂਦਾ,
ਪਿੰਡ ਸੁਣੀਂਦਾ, ਡੇਰਾ।
ਆਉਂਦੇ ਜਾਂਦੇ ਬਾਬੇ ਦਾ,
ਲੱਗਦਾ ਰਹਿੰਦਾ ਫੇਰਾ।
ਧਰਮੀ-ਅਧਰਮੀ ਕੱਠੇ ਹੋ ਹੋ,
ਪਾਉਂਦੇ ਰਹਿੰਦੇ ਘੇਰਾ।
ਬਾਬਾ ਸਾਂਝਾ ਸੀ……,
ਕੀ ਤੇਰਾ ? ਕੀ ਮੇਰਾ ??
ਜੱਟੀ ਕੋਟਕਪੂਰੇ ਦੀ,
ਤੇ ਬਾਹਮਣ ਅੰਮਿਰਤਸਰ ਦਾ,
ਜੱਟੀ ਪਕਾਵੇ ਰੋਟੀਆਂ ਤੇ ਬਾਹਮਣ ਪੇੜੇ ਕਰਦਾ,
ਉਧਰੋ ਆ ਗਿਆ ਦਿਉਰ ਜੱਟੀ ਦਾ,
ਸੰਲਗ ਹੱਥਾਂ ਚ ਫੜਦਾ,
ਵੇ ਨਾ ਮਾਰੀ ਨਾ ਮਾਰੀ ਦਿਓਰਾ,
ਬਾਹਮਣ ਆਪਣੇ ਘਰ ਦਾ,
ਵੇ ਕੱਚੀਆਂ ਕੈਲਾਂ ਨੂੰ ਜੀ ਸਭਨਾਂ ਦਾ ਕਰਦਾ,
ਵੇ ਕੱਚੀਆਂ …….,
ਅੱਧੀ ਰਾਤ ਨੂੰ ਉਠਿਆ ਸੋਹਣੀਏਂ
ਘਰ ਤੇਰੇ ਨੂੰ ਆਇਆ
ਗਲੀ-ਗਲੀ ਦੇ ਕੁੱਤੇ ਭੌਂਕਦੇ
ਚੌਕੀਦਾਰ ਜਗਾਇਆ
ਕੱਚੀਏ ਜਾਗ ਪਈ
ਹੱਥ ਮਰਦੇ ਨੇ ਪਾਇਆ।
ਕਰਤਾਰੋ ਪਰਾਂਦੀਆਂ ਤਣ ਲੈ ਨੀ
ਡੋਰਾਂ ਬੱਟ ਕੇ ਸੁੱਚੀਆਂ
ਨੀ ਆਹ ਤੇਰੀਆਂ ਭਾਬੀਆਂ ਨੀ
ਅਸਲੋਂ ਨੰਗੀਆਂ ਤੇ ਬੁੱਚੀਆਂ
ਸ਼ਰਾਰਤ ਕਰਦੀਆਂ ਨੀ
ਨੀ ਇਹ ਸਿਰੇ ਦੀਆਂ ਲੁੱਚੀਆਂ
ਪਿੰਡਾਂ ਵਿੱਚੋਂ, ਪਿੰਡ ਸੁਣੀਂਦਾ,
ਪਿੰਡ ਸੁਣੀਂਦਾ ਅਜਨਾਲਾ।
ਬਾਬਾ ਵਿਆਹਿਆ ਗਿਆ ਜਿੱਥੇ,
ਓਹ ਹੈ ਸ਼ਹਿਰ ਬਟਾਲਾ।
ਸਿੱਧਾਂ-ਬਾਬੇ ਕੀਤੀ ਗੋਸ਼ਟ,
ਓਹ ਹੈ ਅਚੱਲ ਬਟਾਲਾ।
ਬਾਬੇ ਸਿੱਧਾਂ ਨੂੰ…..
ਦੱਸਿਆ ਸਿੱਧਾ ਚਾਲਾ।