ਝਿਉਰਾਂ ਦੀ ਕੁੜੀ ਦੇ ਨਾਲ ਤੇਰੀ ਲੱਗੀ ਵੇ ਦੋਸਤੀ,
ਵੇ ਬਸ਼ਰਮਾ ਤੈਨੂੰ ਜੱਗ ਜਾਣੇ,
ਵੇ ਬਸ਼ਰਮਾ ……..,
ਆਉਦਾ ਜਾਂਦਾ ਚੱਬ ਦਾਣੇ,
ਸੱਸੇ ਨੀ ਪਰਧਾਨੇ
ਬੁਰੜ-ਬੁੜ ਕੀ ਕਰਦੀ
ਦੰਦ ਉਖੜ ਗਏ, ਧੌਲੇ ਆ ਗਏ ਤੇਰੇ
ਬਦੀਆਂ ਤੋਂ ਨਾ ਡਰਦੀ
ਹੁਣ ਤੂੰ ਬੇਦਾਵੇ
ਮੈਂ ਮਾਲਕਣ ਘਰ ਦੀ।
ਕੁੜਮੋਂ ਸਾਥੋਂ ਉਚਿਓ ਵੇ ਮੰਗਾਂ ਮਾਫੀ ਜਾਂਦੀ ਦੇ ਵਾਰ
ਕਿਹਾ ਸੁਣਿਆ ਮਾਫ ਕਰਿਓ ਜੀ ਸਾਡੀ ਸਿੱਠਣੀ ਫੁੱਲਾਂ ਦੇ
ਵੇ ਜਾਨੋ ਪਿਆਰਿਓ ਵੇ….. ਹਾਰ
ਪਿੰਡਾਂ ਵਿੱਚੋਂ, ਪਿੰਡ ਸੁਣੀਂਦੈ,
ਪਿੰਡ ਸੁਣੀਂਦੈ, ਰਾਣੋ।
ਘਰ ਦੀ ਬਿੱਲੀ, ਘਰ ਨੂੰ ਮਿਆਓਂ,
ਕਰਦੀ ਬਿੱਲੀ ਮਾਣੋ।
ਵੀਰ ਵਰਗਾ ਮਿੱਤਰ ਨਾ ਕੋਈ,
ਜਾਣੋ ਯਾ ਨਾ ਜਾਣੋ।
ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਕੈ ਦਿਨ ਦੀ…..
ਪ੍ਰੇਮ ਪਿਆਰ ਹੀ ਮਾਣੋ।
ਜਾਂ ਤੂੰ ਦਿਉਰਾਂ ਅੱਡ ਵੇ ਹੋਜਾ,
ਨਹੀਂ ਤਾਂ ਕੱਢ ਲਾ ਕੰਧ ਵੇ,
ਮੈ ਬੁਰੀ ਕਰੂੰਗੀ,
ਆਕੜ ਕੇ ਨਾ ਲੰਘ ਵੇ,
ਮੈ ਬੁਰੀ …….,
ਨੀ ਜੱਟਾਂ ਦੇ ਪੁੱਤ ਪਾਉਣ ਬੋਲੀਆਂ
ਸੁਣ ਟੇਪਾਂ ‘ਚੋਂ ਗਾਣੇ
ਜੋਗੀ ਦਾ ਪੁੱਤ ਪਾਵੇ ਬੋਲੀਆਂ
ਰੱਖ ਕੇ ਬੀਨ ਸਿਰ੍ਹਾਣੇ
ਬਾਜ਼ੀਗਰ ਨੇ ਲਾਸਾਂ ਮੰਗਦੇ
ਮਰਾਸੀ ਪਾਉਣ ਪਖਾਣੇ
ਮਜ੍ਹਬੀ ਦਾ ਪੁੱਤ ਕਤਲ ਕਰਕੇ
ਜਾ ਬੈਠਦਾ ਠਾਣੇ
ਸੱਥਾਂ ਦੇ ਵਿੱਚ ਖੁੰਢ ਮੱਲ ਲੈਂਦੇ
ਸੱਤਰ ਸਾਲ ਦੇ ਸਿਆਣੇ
ਗੌਰਮਿੰਟ ਨੇ ਲਿਖ ਤਾ ਡੱਬੀ ਤੇ
ਦੋ ਹੀ ਹੋਣ ਨਿਆਣੇ
ਮੀਟਰ ਪੱਟ ਸਿੱਟੀਏ
ਕੈਂਪ ਲੱਗਿਆ ਲੁੱਦੇਆਣੇ।
“ਤੁਸੀਂ ਫੇਰ ਆਉਣਾ ਜੀ ਤੁਸੀਂ ਫੇਰ ਆਉਣਾ ਜੀ
ਅਸੀਂ ਕਰਾਂਗੇ ਟਹਿਲ ਸਵਾਈ ਤੁਸੀਂ ਫੇਰਾ ਪਾਉਣਾ ਜੀ”
ਪਿੰਡਾਂ ਵਿੱਚੋ, ਪਿੰਡ ਸੁਣੀਂਦਾ,
ਪਿੰਡ ਸੁਣੀਂਦਾ ਰਣੀਆਂ।
ਓਹ ਕੀ ਜਾਣੈ ਪੀੜ ਪਰਾਈ,
ਜੀਹਦੀ ਜਿੰਦ ਨੀ ਬਣੀਆਂ।
ਨਿੱਕਾ ਕੰਡਾ, ਪੀੜ ਹੈ ਕਿੰਨੀ,
ਤਨ ਮਨ ਹੁੰਦੀਆਂ ਬਣੀਆਂ।
ਓਹੀਓ ਜਾਣਦੀਆਂ………,
ਜਿੰਦ ਜੀਹਦੀ ਤੇ ਬਣੀਆਂ।
ਨੀ ਮਹਿ ਏਦੇ ਨੂੰ ਘੱਲੋ ਸੁਨੇਹਾ,
ਲੈ ਜੇ ਏਹਨੂੰ ਆ ਕੇ,
ਜੇ ਇਹ ਮੁਕਰ ਗਈ,
ਮਰਜੂਗਾ ਗੁੜ ਖਾ ਕੇ,
ਜੇ ਇਹ …….,
ਉਰਲੇ ਖੇਤ ਦੀ ਕਿੱਕਰ ਵੇਚ ਤੀ
ਪਰਲੇ ਖੇਤ ਦੀ ਟਾਹਲੀ
ਘਰੇ ਆਏ ਨੇ ਕਣਕ ਵੇਚ ਤੀ
ਕਰ ਤੀ ਬਖਾਰੀ ਖਾਲੀ
ਮਾਰੂ ਸਾਰੀ ਗਹਿਣੇ ਧਰ ਤੀ
ਨਿਆਈਂ ‘ਚ ਬਿਠਾ ਤਾ ਮਾਲੀ
ਭੌਰ ਬਿਮਾਰ ਪਿਆ
ਉੱਡ ਗਈ ਮੱਥੇ ਦੀ ਲਾਲੀ।