ਆ ਵੇ ਯਾਰਾ, ਬਹਿ ਵੇ ਯਾਰਾ,
ਦਿਲ ਦੀ ਆਖ ਸੁਣਾਵਾਂ।
ਜਾਕਟ ਲਿਆ ਮਿੱਤਰਾ,
ਮੈਂ ਕੁੜਤੀ ਹੇਠ ਦੀ ਪਾਵਾਂ।
ਕੁੜਤੀ ਦੀ ਵਿਉਂਤ ਬੁਰੀ,
ਹਿੱਕ ਦੇ ਹੇਠ ਲਾਵਾਂ।
ਕੁੰਜੀਆਂ ਇਸ਼ਕ ਦੀਆਂ
ਕਿਸ ਜਿੰਦਰੇ ਨੂੰ ਲਾਵਾਂ।
ਅੰਬ ਦੀ ਟਾਹਣੀ ਤੋਤਾ ਬੈਠਾ,
ਬੈਠਾ ਬੈਠਾ ਬਿੱਠ ਕਰ ਗਿਆ,
ਮੇਰੀ ਭਰੀ ਜਵਾਨੀ ਨਿੱਠ ਕਰ ਗਿਆ,
ਮੇਰੀ ਭਰੀ
ਮਾਲਵੇ ਦੀ ਜੱਟੀ
ਵੇ ਮੈਂ ਗਿੱਧਿਆਂ ਦੀ ਰਾਣੀ
ਚੰਨ ਵਰਗੀ ਤੇਰੀ ਨਾਰ ਸੋਹਣਿਆਂ
ਕੋਹ ਕਾਫ ਦੀ ਹੂਰ
ਵੇ ਚੰਡੀਗੜ੍ਹ ਕੋਠੀ ਪਾ ਦੇ
ਪਿੰਡਾਂ ਵਿੱਚ ਉਡਦੀ ਧੂੜ।
ਮੇਰੀ ਦੁਨੀਆਂ ਬਣਾ ਦੇ ਹਨ੍ਹੇਰੀ,
ਵੇ ਛੁਪ ਜਾ ਚੰਨ ਵੈਰੀਆ।
ਸੱਸੇ ਨੀ ਪੁੱਤ ਬਾਹਲੇ ਜਣ ਲਏ
ਘਰ ਦਾ ਬਣਾ ਲਿਆ ਠਾਣਾ ,
ਮੈਂ ਵੀ ਯੱਕੇ ਬਿਨਾਂ
ਯੱਕੇ ਬਿਨਾਂ ਨਹੀਂ ਜਾਣਾ।
ਪਿੰਡਾਂ ਵਿੱਚੋਂ ਪਿੰਡ ਸੁਣੀਂਦਾ
ਪਿੰਡ ਸੁਣੀਂਦਾ ਨੀਵਾਂ।
ਵੰਡਦੀ ਫਿਰਾਂ ਮੈਂ ਸ਼ੀਰਣੀਆਂ,
ਜੇ ਯਾਰ ਦੀ ਮੰਗ ਸਦੀਵਾਂ।
ਨਹੀਂ ਤਾਂ ਐਸੀ ਜਿੰਦੜੀ ਨਾਲੋਂ,
ਘੋਲ ਕੇ ਮਹੁਰਾ ਪੀਵਾਂ।
ਹੁਣ ਤਾਂ ਮਿੱਤਰਾ ਵੇ
ਬਾਝ ਤੇਰੇ ਨਾ ਜੀਵਾਂ।
ਆ ਵੇ ਯਾਰਾ, ਬਹਿ ਵੇ ਯਾਰਾ,
ਦਿਲ ਦਾ ਹਾਲ ਸੁਣਾਵਾਂ।
ਸੱਸ ਕੁਪੱਤੀ ਮਾਰੇ ਮਿਹਣੇ,
ਵਿਹੁ ਖਾ ਕੇ ਮਰ ਜਾਵਾਂ।
ਕੰਤ ਮੇਰੇ ਨੇ, ਕਰਤੀ ਬਾਲਣ,
ਕੀਹਨੂੰ ਆਖ ਸੁਣਾਵਾਂ।
ਕੁੰਜੀਆਂ ਹਿਜਰ ਦੀਆਂ,
ਕਿਸ ਜਿੰਦਰੇ ਨੂੰ ਲਾਵਾਂ।
ਅੰਬ ਦੀ ਟਾਹਣੀ ਤੋਤਾ ਬੈਠਾ,
ਅੰਬ ਪੱਕਣ ਨਾ ਦੇਵੇ,
ਸੋਹਣੀ ਭਾਬੋ ਨੂੰ, ਦਿਉਰ ਵਸਣ ਨਾ ਦੇਵੇ,
ਸੋਹਣੀ ਭਾਬੋ
ਸਾਉਣ ਮਹੀਨਾ ਦਿਨ ਗਿੱਧੇ ਦੇ
ਕੱਠ ਗਿੱਧੇ ਵਿੱਚ ਭਾਰੀ
ਸਭ ਤੋਂ ਸੋਹਣਾ ਨੱਚੇ ਸੰਤੋ
ਨਰਮ ਰਹੀ ਕਰਤਾਰੀ
ਲੱਛੀ ਕੁੜੀ ਮਹਿਰਿਆਂ ਦੀ
ਲੱਕ ਪਤਲਾ ਬਦਨ ਦੀ ਭਾਰੀ
ਨੱਚ ਲੈ ਸ਼ਾਮ ਕੁਰੇ
ਤੇਰੀ ਆ ਗਈ ਨੱਚਣ ਦੀ ਵਾਰੀ।
ਤੇਰੀ ਗੁੱਤ ਨੂੰ ਬਸੰਤੀ ਘੰਗਰੂ ,
ਨੀ ਗੱਲ ਸੁਣ ਛੜਿਆਂ ਦੀ।
ਛੰਦ ਪਰਾਗੇ ਆਈਏ ਜਾਈਏ,
ਛੰਦ ਪਰਾਗੇ ਦਾਣਾ
ਮਾਮੀ ਦੀਆਂ ਅੱਖਾਂ ਸੁਰਮੇ ਵਾਲੀਆਂ
ਮਾਮਾ ਥੋਡਾ ਕਾਣਾ
ਪਹਿਲੀ ਵਾਰ ਤੂੰ ਆਈ ਮੁਕਲਾਵੇ,
ਆਈ ਗੁਲਾਬੀ ਫੁੱਲ ਬਣ ਕੇ।
ਗਲ ਵਿੱਚ ਤੇਰੇ ਗਾਨੀ ਕੁੜੀਏ,
ਵਿਚ ਮੋਤੀਆਂ ਦੇ ਮਣਕੇ।
ਪੈਰੀਂ ਤੇਰੇ ਝਾਂਜਰਾਂ ਕੁੜੀਏ,
ਛਣ-ਛਣ, ਛਣ-ਛਣ, ਛਣਕੇ।
ਖੁੱਲ੍ਹ ਕੇ ਨੱਚ ਲੈ ਨੀ…..
ਨੱਚ ਲੈ ਮੋਰਨੀ ਬਣ ਕੇ।