ਵਿੱਚ ਬਾਗਾਂ ਦੇ ਸੋਹੇ ਕੇਲਾ
ਖੇਤਾਂ ਵਿੱਚ ਰਹੂੜਾ
ਤੈਨੂੰ ਵੇਖ ਕੇ ਤਿੰਨ ਵਲ ਖਾਵਾਂ
ਖਾ ਕੇ ਮਰਾਂ ਧਤੂਰਾ
ਕਾਹਨੂੰ ਪਾਇਆ ਸੀ
ਪਿਆਰ ਵੈਰਨੇ ਗੂੜਾ।
ਛੰਦ ਪਰਾਗੇ ਆਈਏ ਜਾਈਏ
ਛੰਦ ਪਰਾਗੇ ਦਾਣੇ
ਹਰ ਜੀਜਾ ਰੱਖੇ ਅੱਖ ਸਾਲੀ ਤੇ
ਓਹਨੂੰ ਭੈਣ ਕੋਈ ਨਾ ਜਾਣੇ
ਸਭ ਤੋਂ ਮੂਹਰੇ ਆਉਂਦਿਆਂ ਬੇ
ਤੇਰੀ ਬਾਂਦਰ ਬਰਗੀ ਬੂਥੀ
ਨਾਸਾਂ ਤਾਂ ਮਿੱਡੀਆਂ ਫਿੱਡੀਆਂ ਵੇ
ਮੱਥਾ ਭੱਜੀ ਹੋਈ ਠੂਠੀ
ਟੰਗਾਂ ਤਾਂ ਬਿੰਗ ਤੜਿੰਗੀਆਂ ਵੇ
ਧਰਮ ਨਾਲ ਗੱਲ ਰਤਾ ਨਾ ਝੂਠੀ
ਇਕੋ ਬੋਲ ਬੋਲਾਂ,
ਬੋਲਾਂ ਨਾ ਕੋਈ ਹੋਰ ਵੇ,
ਸਾਉਣ ਦਾ ਮਹੀਨਾ,
ਬਾਗਾਂ ਵਿੱਚ ਬੋਲਣ ਮੋਰ ਵੇ,
ਅਸਾਂ ਨੀ ਸੌਹਰੇ ਜਾਣਾ,
ਗੱਡੀ ਨੂੰ ਖਾਲੀ ਤੋਰ ਵੇ,
ਅਸਾਂ ਨੀ
ਨਾ ਵੇ ਪੂਰਨਾ ਚੋਰੀ ਕਰੀਏ
ਨਾ ਵੇ ਮਾਰੀਏ ਡਾਕਾ
ਬਾਰਾਂ ਬਰਸ ਦੀ ਸਜ਼ਾ ਬੋਲ ਜੂ
ਪੀਹਣਾ ਪੈ ਜੂ ਆਟਾ
ਨੇੜੇ ਆਈ ਦੀ ਬਾਂਹ ਨਾ ਫੜੀਏ
ਲੋਕੀ ਕਹਿਣਗੇ ਡਾਕਾ
ਕੋਠੀ ਪੂਰਨ ਦੀ
ਵਿੱਚ ਪਰੀਆਂ ਦਾ ਵਾਸਾ।
ਇਕ ਕੁੜੀ ਤੂੰ ਕੁਆਰੀ,
ਦੂਜੀ ਅੱਖ ਟੂਣੇਹਾਰੀ,
ਤੀਜਾ ਲੌਗ ਲਿਸ਼ਕਾਰੇ ਮਾਰ ਮਾਰ ਪੱਟਦਾ,
ਨੀ ਤੂੰ ਜਿਉਣ ਜੋਗਾ ਛੱਡਿਆਂ ਨਾ ਪੁੱਤ ਜੱਟ ਦਾ
ਜੇ ਮੁੰਡਿਆਂ ਤੂੰ ਵਿਆਹ ਵੇ ਕਰਾਉਣਾ
ਬਹਿ ਜਾ ਖੇਤ ਦਾ ਰਾਖਾ
ਆਉਂਦੀ ਜਾਂਦੀ ਨੂੰ ਕੁੱਝ ਨਾ ਆਖੀਏ
ਦੂਰੋਂ ਲੈ ਲਈਏ ਝਾਕਾ
ਜੇ ਤੈਂ ਇਉਂ ਕਰਨੀ
ਵਿਆਹ ਕਰਵਾ ਲੈ ਕਾਕਾ।
ਛੰਦ ਪਰਾਗੇ ਆਈਏ ਜਾਈਏ
ਛੰਦ ਪਰਾਗੇ ਪਰਾਤ
ਨਾਚਲੋ ਨੀ ਕੁੜੀਓ
ਅੱਜ ਸ਼ਗਨਾਂ ਵਾਲੀ ਰਾਤ
ਕੀ ਬਣ ਠਣ ਆਏ ਜਨੇਤੀਓ ਵੇ
ਨਿਰਾ ਢੋਰਾਂ ਦਾ ਬੱਗ ਵੇ
ਰਾਮਣ ਦੀ ਸੈਨਾ ਨਿਰੇ ਬਾਂਦਰਾਂ ਦਾ ਟੋਲਾ (ਰਾਵਣ)
ਕੱਠੇ ਤਾਂ ਹੋਏ ਲਾਈਲੱਗ ਵੇ
ਗੱਲ੍ਹਾਂ ‘ਤੇ ਲਾ ਲੋ ਕਾਲਸ ਦੇ ਟਿੱਕੇ
ਥੋਨੂੰ ਨਜ਼ਰ ਨਾ ਜਾਵੇ ਲੱਗ ਕੇ
ਮੂੰਹ ਸਿਰ ਕਰ ਲੋ ਕਾਲੇ ਪੀਲੇ
ਥੋਡੇ ਛਿਪ ਜਾਣੇ ਮੁੰਹਾਂ ਦੇ ਕੱਜ ਕੇ
ਇਕ ਚਾਹ ਦੀ ਪੁੜੀ,
ਇਕ ਖੰਡ ਦੀ ਪੁੜੀ,
ਜੀਜਾ ਅੱਖੀਆਂ ਨਾ ਮਾਰ,
ਵੇ ਮੈ ਕੱਲ ਦੀ ਕੁੜੀ,
ਜੀਜਾ
ਉੱਚਾ ਬੁਰਜ ਬਰਾਬਰ ਮੋਰੀ
ਦੀਵਾ ਕਿਸ ਬਿਧ ਧਰੀਏ
ਚਾਰੇ ਨੈਣ ਕਟਾਵੱਢ ਹੋ ਗਏ
ਹਾਮੀ ਕੀਹਦੀ ਭਰੀਏ
ਨਾਰ ਬਗਾਨੀ ਦੀ
ਬਾਂਹ ਨਾ ਮੂਰਖਾ ਫੜੀਏ
ਇਸ ਜਵਾਨੀ ਦਾ ਮਾਣ ਨਾ ਕਰੀਏ,
ਟੁੱਟ ਜਾਉਗੀ ਕੰਚ ਦੀ ਵੰਗ ਵਾਗੂੰ,
ਖਿੜ ਰਹੀਏ ਗੁਲਾਬ ਦੇ ਫੁੱਲ ਵਾਗੂੰ,
ਖਿੜ ਰਹੀਏ