ਤੇਰੀ ਖਾਤਰ ਰਿਹਾ ਕੁਮਾਰਾ
ਜੱਗ ਤੋਂ ਛੜਾ ਅਖਵਾਇਆ
ਨੱਤੀਆਂ ਵੇਚ ਕੇ ਖੋਪਾ ਲਿਆਂਦਾ
ਤੇਰੀ ਝੋਲੀ ਪਾਇਆ
ਜੇ ਡਰ ਮਾਪਿਆਂ ਦਾ
ਪਿਆਰ ਕਾਸ ਨੂੰ ਪਾਇਆ
ਜਾਂ
ਰੱਸੀਓਂ ਸੱਪ ਬਣਗੀ
ਖਾ ਕੇ ਮਾਲ ਪਰਾਇਆ।
ਛੰਦ ਪਰਾਗੇ ਆਈਏ ਜਾਈਏ
ਛੰਦ ਅੱਗੇ ਜੌਂਅ
ਭਾਬੀ ਮੇਰੀ ਫੁੱਲ ਵਰਗੀ
ਵੀਰਾ ਉਹਦੀ ਖੁਸ਼ਬੋ
ਛੜੇ ਲੁੱਟਣ ਦੀ ਮਾਰੀ
ਕੁੜਮਾ ਜੋਰੋ ਦਾਤਣ ਚੱਬਦੀ
ਛੜਿਆਂ ਨੇ ਕਰ ‘ਤੀ ਨਾਹ
ਦੇਖੋ ਕੁਦਰਤ ਰੱਬ ਦੀ
ਤੇਰਾ ਝੁਗਮ ਝੁੰਗਾ ਮੱਥਾ
ਸਕਲ ਭੋਰਾ ਨਾ ਚੱਜ ਦੀ
ਸੁਣ ਵੇ ਪਿੰਡ ਦਿਆ ਹਾਕਮਾ,
ਏਨਾ ਮੁੰਡਿਆਂ ਨੂੰ ਸਮਝਾ,
ਪੱਗਾ ਤਾਂ ਬੰਨਦੇ ਟੇਢੀਆ,
ਕੋਈ ਲੜ ਲੈਦੇ ਲਮਕਾ,
ਜਵਾਨੀ ਮੁਸ਼ਕਨ ਬੂਟੀ ਵੇ,
ਮੁੰਡਿਆਂ ਸੰਭਲ ਕੇ ਵਰਤਾ,
ਜਵਾਨੀ
ਅੱਟੀਆਂ-ਅੱਟੀਆਂ-ਅੱਟੀਆਂ
ਤੇਰਾ ਮੇਰਾ ਇੱਕ ਮਨ ਸੀ
ਤੇਰੀ ਮਾਂ ਨੇ ਦਰਾਤਾਂ ਰੱਖੀਆਂ
ਤੈਨੂੰ ਦੇਵੇ ਦੁੱਧ ਲੱਸੀਆਂ
ਮੈਨੂੰ ਕੌੜੇ ਤੇਲ ਦੀਆਂ ਮੱਠੀਆਂ
ਤੇਰੇ ਵਿੱਚੋਂ ਮਾਰੇ ਵਾਸ਼ਨਾ
ਪੱਲੇ ਲੌਂਗ ਲੈਚੀਆਂ ਰੱਖੀਆਂ
ਤੇਰੇ ਫਿਕਰਾਂ `ਚ
ਰੋਜ਼ ਘਟਾਂ ਤਿੰਨ ਰੱਤੀਆਂ।
ਸੁਣ ਵੇ ਮੁੰਡਿਆਂ ਕੈਠੇ ਵਾਲਿਆਂ,
ਖੂਹ ਟੋਭੇ ਨਾ ਜਾਈਏ,
ਵੇ ਖੂਹ ਟੋਭੇ ਤੇ ਹੋਵੇ ਚਰਚਾ,
ਚਰਚਾ ਨਾ ਕਰਵਾਈਏ,
ਵੇ ਜਿਹਦੀ ਬਾਂਹ ਫੜੀਏ,
ਛੱਡ ਕੇ ਕਦੇ ਨਾ ਜਾਈਏ,
ਵੇ ਜਿਹਦੀ
ਸੁਣ ਵੇ ਸੁਨਿਆਰਿਆ ਗੱਲ ਸੁਣਾਵਾਂ
ਐਥੇ ਲਾ ਫੁਹਾਰਾ
ਪਹਿਲਾਂ ਤਾਂ ਮੇਰਾ ਲੌਂਗ ਨੂੰ ਘੜ ਦੇ
ਲੌਂਗ ਬੁਰਜੀਆਂ ਵਾਲਾ
ਫੇਰ ਤਾਂ ਮੇਰੀ ਘੜ ਦੇ ਤੀਲੀ
ਨਾਭਾ ਤੇ ਪਟਿਆਲਾ
ਏਸ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਮੇਰੀ ਘੜ ਦੇ ਮਛਲੀ
ਕੱਲਰ ਪਵੇ ਚਮਕਾਰਾ
ਚੰਦ ਵਾਂਗੂੰ ਛਿਪ ਜੱਗਾ
ਦਾਤਣ ਵਰਗਿਆ ਯਾਰਾ।
ਛੰਦ ਪਰਾਗੇ ਆਈਏ ਜਾਈਏ
ਛੰਦ ਸੁਣਕੇ ਹੱਸ
ਸਹੁਰਾ ਮੇਰਾ ਟਰੱਕ ਵਰਗਾ
ਤੇ ਸੱਸ ਲੋਕਲ ਬੱਸ
ਕਾਲੇ ‘ਜੇ ਤੰਬੇ ਵਾਲਿਆ
ਤੇਰੇ ਤੰਬੇ ਤੋਂ ਡਰ ਲਗਦਾ
ਤੰਬਾ ਤਾਂ ਦਿਆਂ ਉਤਾਰ
ਬਾਪ ਦੇ ਡੰਡੇ ਤੋਂ ਡਰ ਲਗਦਾ
ਸੱਸੇ ਨੀ ਸਮਝਾ ਲੈ ਪੁੱਤ ਨੂੰ,
ਘਰ ਨੀ ਬਿਗਾਨੇ ਜਾਂਦਾ,
ਨੀ ਘਰ ਦੀ ਸ਼ੱਕਰ ਬੂਰੇ ਵਰਗੀ,
ਗੁੜ ਚੋਰੀ ਦਾ ਖਾਂਦਾ,
ਨੀ ਚੰਦਰੇ ਨੂੰ ਇਸ਼ਕ ਬੂਰਾ,
ਬਿਨ ਪੌੜੀ ਚੜ੍ਹ ਜਾਂਦਾ,
ਨੀ ਚੰਦਰੇ
ਆ ਵਣਜਾਰਿਆ ਬਹਿ ਵਣਜਾਰਿਆ
ਆਈਂ ਹਮਾਰੇ ਘਰ ਵੇ
ਚਾਰ ਕੁ ਕੁੜੀਆਂ ਕਰ ਲੂ ਕੱਠੀਆਂ
ਕਿਉਂ ਫਿਰਦਾ ਏਂ ਦਰ ਦਰ ਵੇ
ਝਿੜਕਾਂ ਰੋਜ਼ ਦੀਆਂ
ਮੈਂ ਜਾਊਂ-ਗੀ ਮਰ ਵੇ।
ਸੱਸੇ ਨੀ ਸਮਝਾ ਲੈ ਪੁੱਤ ਨੂੰ,
ਘਰ ਨੀ ਬਿਗਾਨੇ ਜਾਂਦਾ,
ਨੀ ਘਰ ਦੀ ਸ਼ੱਕਰ ਬੂਰੇ ਵਰਗੀ,
ਗੁੜ ਚੋਰੀ ਦਾ ਖਾਂਦਾ,
ਨੀ ਸਮਝਾ ਸੱਸੀਏ,
ਸਾਥੋ ਜਰਿਆ ਨੀ ਜਾਂਦਾ,
ਨੀ ਸਮਝਾ